Partneralimentatie

Ex-echtgenoten zijn wettelijk verplicht elkaar te onderhouden. De ex-partner die geen of nauwelijks inkomen heeft, kan partneralimentatie vragen. Hoe werkt het?

Als u geen of nauwelijks inkomen heeft, kunt u partneralimentatie vragen. Dit kan in beginsel alleen als u getrouwd was of een geregistreerd partnerschap had.

Bij het vaststellen van partneralimentatie wordt onder andere rekening gehouden met de draagkracht van de ex-partner die om partneralimentatie wordt gevraagd.

Heeft u kinderen, dan gaat kinderalimentatie altijd voor. U kunt de partneralimentatie in onderling overleg regelen, maar het kan ook via de rechter. Wel dient u hierbij rekening te houden met mogelijke fiscale gevolgen indien u afwijkende afspraken wil maken.

Kortom, een alimentatieberekening is en blijft maatwerk.  Bovendien zijn er heel veel misvattingen als het om partneralimentatie gaat. Tijdens de mediation zal aan de hand van een berekening alles worden toegelicht.

Volgens de nieuwe wet herziening partneralimentatie is de termijn dat de partneralimentatie wordt betaald de helft van de duur van het huwelijk. Met als maximum een termijn van vijf jaar (waar het nu twaalf jaar is). Hierop worden drie uitzonderingen gemaakt:

1. Voor langdurige huwelijken (langer dan 15 jaar), waarbij de alimentatiegerechtigde ten hoogste tien jaar jonger is dan de AOW-leeftijd. Dan geldt dat de partneralimentatie niet eerder eindigt dan op het tijdstip waarop de alimentatiegerechtigde de AOW-leeftijd bereikt (dus maximaal tien jaar);
2. Voor huwelijken met kinderen onder de twaalf jaar. De partneralimentatieverplichting loopt dan door totdat het jongste kind de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt (dus maximaal twaalf jaar);
3. Voor alimentatiegerechtigden van vijftig jaar en ouder die langer dan vijftien jaar getrouwd zijn. Zij hebben recht op tien jaar alimentatie. Deze uitzondering vervalt over zeven jaar.

Het wetsvoorstel gaat naar alle waarschijnlijkheid in op 1 januari 2020. De wet geldt dan  alleen voor “nieuwe gevallen”. Als er al een verzoekschrift is ingediend of een bijdrage is vastgesteld, blijven de huidige maximale termijnen gelden.

Het wetsvoorstel voorziet in een zogenaamde hardheidsclausule (zodat in schrijnende gevallen mogelijk anders bepaald kan worden), maar over de exacte toepassing hiervan en of deze voldoende maatwerk kan bieden, is nog niet duidelijk.

Wilt u weten wat de nieuwe wetgeving voor u betekent? Neemt u dan contact met mij op.